- urazić (się)
- urazić (się) {{/stl_13}}{{stl_7}}ZOB. urażać (się) {{/stl_7}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
urazić (się)
Look at other dictionaries:
urażać się – urazić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotykając się, uderzając się, kalecząc się, podrażniać, naruszać wrażliwe, bolące, skaleczone miejsce : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uraziła się w skaleczony łokieć. Przez nieuwagę urażał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… … Słownik języka polskiego
liczyć się ze słowami — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie używać w wypowiedzi ostrych, pochopnych sformułowań, które mogłyby kogoś urazić i spowodować negatywne skutki dla mówiącego; uważać na to, co się mówi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozmawiając z szefem, musiał liczyć się ze… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dotknąć — dk Va, dotknąćtknę, dotknąćtkniesz, dotknąćtknij, dotknąćtknął, dotknąćtknęła, dotknąćtknęli, dotknąćtknięty, dotknąćtknąwszy dotykać ndk I, dotknąćam, dotknąćasz, dotknąćają, dotknąćaj, dotknąćał, dotknąćany 1. «zbliżyć coś do kogoś, czegoś aż… … Słownik języka polskiego
poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» … Słownik języka polskiego
delikatny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, delikatnyni, delikatnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odznaczający się słabą odpornością na działanie sił destrukcyjnych; kruchy, wątły, słaby : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nadepnąć — dk Va, nadepnąćnę, nadepnąćniesz, nadepnąćnij, nadepnąćnął, nadepnąćnęła, nadepnąćnęli, nadepnąćnięty, nadepnąćnąwszy rzad. nadeptać dk IX, nadepnąćpczę (nadepnąćpcę), nadepnąćpczesz (nadepnąćpcesz), nadepnąćdepcz, nadepnąćał, nadepnąćany… … Słownik języka polskiego
zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… … Słownik języka polskiego
ambicja — ż I, DCMs. ambicjacji; lm D. ambicjacji (ambicjacyj) 1. «poczucie godności osobistej; honor, duma» Mieć, stracić ambicję. Nie mieć odrobiny ambicji. Być bez ambicji. Pochlebiać czyjejś ambicji. Unieść się ambicją. Zranić, urazić czyjąś ambicję … Słownik języka polskiego
boleśnie — boleśnieej 1. «sprawiając ból» Potłuc się, skaleczyć się boleśnie. 2. «sprawiając przykrość» Dotknąć, ugodzić, urazić boleśnie słowami. 3. «w sposób świadczący o przeżywanym bólu; żałośnie, smutno» Łkać, płakać, szlochać boleśnie … Słownik języka polskiego
